فیل سفید دو داستان دارد.
در یک داستان که احتمالا واقعی است در سال 51 پادشاه تایلند از سر رندی به وزیری نالایق یک فیل سفید هدیه می دهد . وزیر بعد از مدتی متوجه می شود این هدیه بسیار پرهزینه و البته بی فایده است. اما او فقط به این دلیل که تا کنون برای نگهداری فیل سفید هزینه ی زیادی پرداخته است به مراقبت از آن ادامه می دهد.
داستان دوم از مارک توآین است که در سال ۱۸۸۲ احتمالا با الهام از داستان نخست داستانی با نام "فیل سفید سرقت شده"
The Stolen White Elephant
منتشر کرد.
در این داستان فردی که قرار است فیل سفید اهدایی تایلند را به دربار انگلیس برساند آن را در بندر گم می کند و برای یافتن آن به سراغ یک کارآگاه می رود. یافتن یک فیل سفید در یک بندر کار سختی نیست. اما کارآگاه برای اینکه درآمد بیشتری کسب کند نخست یافتن فیل را به یک معمای پیچیده تبدیل می کند و سپس کار خود را شروع می کند.
فیل سفید در داستان نخست نمونه های زیادی دارد و کنایه از کار، مسیر یا طرح نادرستی است که فقط به دلیل هزینه ای که برای آن شده است رها نمی شود.
در داستان دوم نیز توآین نسبت به شیادانی هشدار می دهد که با پیچیده کردن مسائل درآمد کسب می کنند.
هر دو داستان با دانشگاه ارتباط دارند.
به عنوان نمونه:
پدر و مادرهایی هستند که فرزند خود را سالها از زندگی محروم کرده اند تا به دانشگاه برود. آنها با اینکه می دانند رشتة دانشگاهی او آینده ای ندارد اما فقط با این استدلال که برای کنکور و دانشگاه هزینة زیادی داده اند حاضر نیستند فرزندشان به زندگی برگردد.
دانشجویان زیادی هم هستند که از آینده ی مدرک و رشته ی خود باخبر می شوند و فقط با این استدلال که واحدهای زیادی را پاس کرده اند به مسیر ادامه می دهند.
نمونه های "فیل سفید سرقت شده" نیز در دانشگاه زیاد است.
بسیاری از کسب و کارهای آینده دار و پردرآمد به دوره های کوتاه نظری نیاز دارند و یا بیشتر به تجربة عملی نیاز دارند.
اما در دانشگاه رشته هایی برای این کسب و کارها تاسیس می شوند و با پیچیده کردن مسیر از پول نفت و مالیات و جیب دانشجو کسب درآمد می کنند.