وزیر محترم علوم در نخستین حضور رسانه ای خود این خبر را هم اعلام کردند که اگر هر واحد صنعتی گروهی از دانشجویان را بورس کند دانشگاه 30 واحد از درسهای این گروه را متناسب با همان صنعت تنظیم خواهد کرد.
مشکل:
موفقیت این طرح مشروط به این است که 30 واحد بخش صنعت را افرادی تدریس کنند که دستی در صنعت و کسب و کار داشته باشند. اما الان تدریس در دانشگاه انحصاری است و درسهای هر رشته سرقفلی تعداد محدودی استاد است که کار اصلی آنها سخنرانی و نگارش است و فقط از راه دور برای صنعت نسخه می نویسند.
برای تدریس این 30 واحد باید از افراد تحصیل کرده ای استفاده کرد که سالها در صنعت حضور داشته اند و مشکلات آن را با گوشت و خون خود لمس کرده اند.
تنها مانع برای تدریس این افراد این است که با حضور آنها موظفی اساتید تامین نمی شود.
راه حل:
اگر استخدام اساتید تمام وقت متوقف شود به تدریج فضا برای تدریس نخبگان صنعت فراهم می شود. اکنون فارغ التحصیلان دانشگاهی که در کسب و کار و صنعت موفق بوده اند از تدریس در دانشگاه محروم هستند. اگر این دسته از نخبگان اقتصادی به دانشگاه و تدریس دعوت شوند الگویی برای نسل جدید خواهند بود. امتیاز اساتید مدعو این است که برای تداوم تدریس خود باید خاص باشند. آنها از نظر اقتصادی از دانشگاه استقلال دارند و با آزادی بیشتری می توانند مسیر دانشگاه را اصلاح کنند.
با حضور این افراد
تدریس در دانشگاه رقابتی و چرخشی می شود
تحولی اساسی در واحدهای درسی، روش تدریس و موضوع و محتوای پایان نامه ها و مقالات رخ خواهد داد
و مهم تر از همه تعریف کار و الگوی کار تغییر می کند.
(الان الگوی کار پشت میز نشستن و از پول نفت و مالیات ارتزاق کردن و نق زدن و تهدید به مهاجرت است.)