کشور ما در دانش پزشکی و مهندسی پیشرفت خوبی داشته است و تقریبا فاصله ای با کشورهای پیشرفته ندارد. پزشکی و مهندسی (سلامت بدن و استحکام سازه ها) به طور مستقیم با جان مردم ارتباط دارند و در این دو حوزه مردم از پزشکان و مهندسان بیشترین نیتی را دارند. احساس مردم این است که پزشکان و مهندسان از دانش استفاده ای ابزاری می کنند و هدف اصلی آنها کسب ثروت است. در حالی که دانش پزشکی و مهندسی در اوج است نیتی از پزشکان و مهندسان نیز در اوج است. این وضعیت در سایر شاخه هایی که به طور مستقیم با زندگی مردم ارتباط دارد مانند حقوق و وکالت نیز دیده می شود.
این مشکل به دانش پزشکی و مهندسی یا علم حقوق مربوط نیست و به دانشگاه مربوط است. در دانشگاهی که پزشکان و مهندسان و وکلا تربیت می شوند نگاهی ابزاری حاکم است و تمام مناسبات بر اساس کسب ثروت تنظیم شده است. زمانی که هدف اصلی برای ورود به پزشکی نجات جان انسانها باشد تخصصهایی مانند جراحی قلب کودکان پرطرفدار خواهد بود. اما زمانی که هدف اصلی کسب ثروت باشد تخصص مو و پوست و زیبایی پرطرفدار است. زمانی که کسب ثروت معیار باشد کسب دانش و مدرک پزشکی انحصاری و محدود می شود. اما زمانی که بهداشت و سلامت اصل باشد امکان کسب تخصص برای عموم علاقه مندان فراهم می شود. اما وقتی مناسبات بر محور ثروت باشد دانشگاه برای حفظ انحصار مانع گسترش تخصصهای پزشکی می شود.
ممکن است تصور شود این وضعیت بر تمام فرهنگ جامعه حاکم است و دانشگاه از این نظر مقصر اصلی نیست. اما این تصور درست نیست. دانشگاه در برابر فرهنگ جامعه منفعل نیست و یک کنشگر اصلی است. بیشتر جوانان مدرک دانشگاهی دارند و دانشگاه برای تنظیم فرهنگ آنها چند سال فرصت داشته است. بنابراین دانشگاه نقش مهمی در ساختن فرهنگ جامعه دارد و اگر مناسبات داخلی دانشگاه تغییر کند بازتاب گسترده و ماندگاری در سطح جامعه خواهد داشت. دانشگاهی که اساتید آن در مسابقة کسب ثروت از پا در می آیند با دانشگاهی که برای حل مشکلات جامعه تلاش می کند متفاوت است و این تفاوت در فرهنگ جامعه خود را نشان می دهد. فرهنگ جامعه بازتابی از وضعیت داخل دانشگاه است.
کاهش نقش مدرک دانشگاه در شغل های آینده
دانشگاه ,جامعه ,پزشکی ,ثروت ,فرهنگ ,دانش ,فرهنگ جامعه ,دانش پزشکی ,دانشگاه برای ,ثروت باشد ,مردم ارتباط